چنانکه (در مجلد پیشین) دیدیم، پیامبر به دفاع از حقوق الهی قلمروهاي خویش به ستیز امپراطور رم و پاسخگویی مزاحمت هاي آنان راهی مرزهاي رمیان و غزوه تبوك شد. و در غیاب خود،مدینه را با خیل منافقانی که در آن بودند و نیز هر گونه خطر بالقوه اي که می توانست از اطراف آن را تهدید کند به دستهاي تواناي سالار مؤمنان علی سپرد و او را یکه و تنها به پاسداري آن گماشت. اما چون به تبوك رسید از سپاهیان رمی خبري نیافت. یعنی آنان با این که او را مهاجم وار بر آستانه کشور خویش و مشرف بر متصرفات خود دیدند، محتاطانه و با نگاهی مراقب و بیمناك به ستیزش نشتافتند.