یکی دیگر از آثار به جاي مانده آن امام همام است که داراي پنجاه حق فردي و اجتماعی است که مرحوم صدوق در من لایحضره الفقیه و خصال و أمالی و ابن شعبه در تحف العقول ص 255 نقل کرده اند. جامعیت و اهمیت این رساله را از مقدمه ي آن بخوبی می توان فهمید. ابتدا امام علیه السلام می فرماید: بدان خداوند ترا رحمت کند بر تو حقوق و وظایفی است که ترا در نماز در تمام حالات و رفتارت احاطه کرده است. در هر حرکت و سکونی که از تو سر بزند، در هر منزلی که در آن فرود آئی، در هر عضوي از اعضاء بدنت که آن را زیر و بالا سازي و بکار بندي. بعضی از این حقوق بزرگتر و مهمترند و بزرگترین آنها حقوقی است که خداوند تبارك و تعالی براي خود بر تو واجب دانسته است که البته اصل و ریشه همین است. آنگاه خداوند بر تو حقوقی لازم داشته است که شامل جمیع اندام هاي بدن از سر تا قدم می گردد وبراي چشم، گوش، زبان، دست، پا، شکم و غریزه ي جنسی تو هر یک جداگانه حقی مقرر است. سپس خداوند تبارك و تعالی براي افعال تو حقوقی واجب دانسته و براي نماز، و صدقه حقی مقرر داشته است...