امام صادق (ع) با توجه به فرصت مناسب سیاسی که به وجود آمده بود، و با ملاحظه نیاز شدید جامعه و آمادگی زمینه اجتماعی، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدرش امام باقر (ع) را گرفت و حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به وجود آورد و در رشته هاي مختلف علوم عقلی و نقلی آن روز، شاگردان بزرگ و برجسته اي همچون: هشام بن حکم، محمد بن مسلم، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مومن طاق، مفضل بن عمر، جابر بن حیان و … تربیت کرد که تعداد آنها را بالغ بر چهار هزار نفر نوشته اند. [ 14 ]. هر یک از این شاگردان شخصیت هاي بزرگ علمی و چهره هاي درخشانی بودند که خدمات بزرگی انجام دادند. گروهی از آنان داراي آثار علمی و شاگردان متعددي بودند. به عنوان نمونه ...