قرن دوم هجرت با تحولات عظیمی در وضع حکومت اسلام آغاز شده بود. آل امیه در نتیجه ي فساد و انحراف همچون تخته پاره اي بر امواج حوادث به چپ و راست می لغزید. و این شجره ي خبیثه پس از هزار ماه برگ و بار نزدیک بود از ریشه کنده شود. به همان ترتیب که رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم خبر داده بود سلسله ي بنی امیه دوران فجایع و جنایات خود را سپري ساخته بودند. این توپ بازي از دستی به دست دیگر پاس داده می شد. بنی امیه تخت و منبر خلافت را به بنی عباس وا می گذاشت. در یک چنین عهد آشفته دو تن از ائمه ي محمد بن علی و جعفر بن محمد صلوات الله و سلامه علیهما در این دوران مقام امامت را دریافته بودند. ضعف حکومت ها به امامین اسلام محمد و جعفر فرصت مناسبی داده بود که به نشر و ترویج دین مبین امامیه اعلی الله کلمتها بپردازند. امام باقر علیه الصلوات و السلام که با هشام بن عبدالملک معاصر بود به نسبت امام ما بعد خود چندان آزادي عمل نداشت زیرا بنی امیه هنوز قوي بود اما امام صادق که دوران ملوك بعد از هشام را دریافته بود با منت هاي آزادي به کار خویش پرداخت و به همین جهت مذهب اثنی عشري به مذهب جعفري شهرت یافت؛ زیرا این مذهب مقدس و مهذب را امام ششم ما جعفر بن محمد علیهما السلام پی ریخته بود. ما از آنجائی که در تاریخ زندگی این دو امام طول و تفصیل زیادي نداده بودیم و هدف ما از نگارش این کتابها تنظیم یادداشت هاي کوچکی از حیات مبارك و مقدس معصومین علیهم السلام است بنابراین شرح سرگذشت این دو امام را در یک جلد گنجانیده ایم و از درگاه ایزد متعال تعالی اسلام و چیرگی حق و پیروزي مسلمانان را خواستاریم.