کشکول شیخ بهایی در اصل خود، کشکولی متعین و جهت دار است. تعین و جهت داری این کشکول در وهله اول واقعیات دینی و قدسی و در وهله ثانی مسائل ادبی و علمی آن رقم زده است. ذکر حالات و گفتارهای امامان اهل بیت و انباء سلف به تکرر و تعدد در بین مطالب کتاب یافت می شود در این کشکول مهمترین احادیث و روایات اسلامی مورد نقل و طرح قرار گرفته است مثل حدیث عنوان بصری، حدیث قرب نوافل و خطب حضرت رسول (صلی الله علیه وآله وسلم) و برخی از ادعیه معتبر و منقول مانند دعای سمات و دعای مسمی به حزین و.... حجم عمده ای از کشکول را، اشعاری تشکیل داه است که بهایی از دواوین گوناگون عرب و فارسی برگزیده است و اشعار مولوی و گزیده هایی از مثنوی او، بیشترین حجم شعرهای کشکول را تشکیل داده است. بخش اعظم باقی مانده کشکول را فرازهایی حکیمانه و اشاره به جملات ناب و نغز حکما و عرفا و اخلاقیون پیشین اسلامی، ایرانی و یونانی می سازد بدون اینکه ترجیحی میان آنها اعمال شده باشد و ترتیب خاصی داشته باشند.