چون امام على (عليه السلام) همسرش زهرا(سلام الله عليها) را در دل شب دفن كرد، بر لب قبر ايستاد و اشعارى را انشاد كرد كه ترجمه آن چنين است :

1- در هر اجتماعى ، سرانجام هر دو دست جدايى خواهد بود و همه آنها در فراق و مرگ اندك مى باشند.

2- از دست دادن فاطمه زهرا(سلام الله عليها) بعد پيامبر، دليلى است كه دوستى دايمى نخواهد شد.

و باز نقل شده كه بعد از وفات زهرا (سلام الله عليها) على (عليه السلام) اين اشعار را انشاد كرد:

1- نفسم با ناله هايش حبس شده ، اى كاش نفسم با ناله ها خارج مى شد!

2- بعد از تو زهرا (سلام الله عليها)، خيرى در زندگانى دنيا نيست . گريه ام براى اين است كه زندگى دنيا طول بكشد

پی نوشت:

1- بحارالانوار، 43، ص 213.

منبع: ۳۶۰ داستان از فضايل مصائب و كرامات فاطمه زهرا (سلام الله علیها)،عباس عزيزى