• از امام صادق (عليه السلام) روايت شده كه رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) فرمودند: وقتى كه روز قيامت مى شود، براى فاطمه (سلام الله عليها) قبه اى از نور برپا مى كنند، آن گاه امام حسين (عليه السلام) مى آيد، در حالى كه سر مبارك خود را در دست گرفته است ، چشم فاطمه كه به او مى افتد، فريادى از دل پر درد بر مى آورد كه از سوز آن هر فرشته مقرب و پيغمبر مرسل و هر بنده با ايمان گريان مى شود.
• و در روايت ديگر به سند و هر بنده با ايمان گريان مى شود.

• و در روايت ديگر به سند معتبر از رسول اكرم (صلى الله عليه و آله و سلم ) نقل شده است :

• هنگامى كه قيامت مى شود، فاطمه (سلام الله عليها) با جمعى از زنان شيعه خود به محشر مى آيد، به او مى گويند: داخل بهشت شو، مى گويد: نمى روم ، تا ببينم بعد از من با فرزندانم چه كرده اند؟ به او مى گويند: در ميان محشر نگاه كن . وقتى نگاه مى كند مى بيند، امام حسين (عليه السلام) با بدن بى سر ايستاده ، فرياد بر مى آورد و من از فرياد او فرياد مى زنم و تمام فرشتگان نيز فرياد مى كشند،
• در اين وقت حق تعالى به خاطر ما عقاب خود را لازم مى دارد و فرمان مى دهد به آتش كه آن راهبهب مى گويند و هزار سال آن را افروخته اند تا سياه شود و هيچ وقت نسيمى به آن نوزيده و غمى از آن بيرون نرفته كه قاتلان حسين و كسانى را كه به عترت پشت كرده و قرآن را براى ظلم كردن و تجاوز وسيله قرار داده اند بربايد. وقتى كشندگان امام حسين (عليه السلام) و متمسكين به قرآن تنها داخل آتش مى شوند و آتش خروش بر مى آورد، آنها فرياد مى زنند: خدايا، چرا ما را از بت پرستان زودتر داخل جهنم كردى ؟ از طرف خدا جواب مى آيد: براى اين كه هر كس ندانسته بدى كند، مثل آن كه مى داند نيست . من يعلم ليس كمن لايعلم(1)

پی نوشت:

1- جلاءالعيون ، ص 150.

منبع: ۳۶۰ داستان از فضايل مصائب و كرامات فاطمه زهرا (سلام الله علیها)،عباس عزيزى