روايات اسلامي پيرامون نسب حضرت مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) آنقدر شفاف و دقيق است كه با راه اشتباه و يا هرگونه سوء استفاده افراد مغرض را خواهد بست و علاوه بر آن ابعاد مختلف شخصيت والاي آن حضرت را براي همگان بيان مي كند. در اين قسمت مناسب است بحث مختصر و مفيدي پيرامون نسب حضرت مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به خوانندگان ارائه دهيم:مهدي موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از عرب است

بر اساس روايات متواتر، مهدي موعودي از عرب است. از جمله مي توان به اين روايت اشاره نمود كه مردي به حضور اميرمؤمنان علي (عليه السلام) شرفياب گرديد و عرضه داشت: اي اميرمؤمنان! ما را از مهدي خودتا آگاه سازيد. پس امام فرمودند: هنگامي كه رفتني ها رفتند و منقرض شدند و مؤمنين اندك گرديدند و طرفداران حق از ميان رفتند، پس آن وقت (ظهور) است. عرضه داشت: اي اميرمؤمنان! مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از چه طايفه اي است؟

امام فرمودند: مهدي از بني هاشم قلّه شامخ نژاد عرب است[1]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از اولاد كنانه است

قتاده مي گويد: از سعيد بن مسيّب پرسيدم: آيا مهدي بر حقّ است؟ گفت: آري. گفتم: مهدي از چه طايفه اي است؟ گفت: از كنانه.

گفتم: بعد از آن؟ گفت: از قريش. گفتم: بعد از آن؟ گفت: از بني هاشم. گفتم: بعد از آن، گفت: از فرزندان فاطمه (عليهاالسلام) است.[2]

مقصود از كنانه. كنانة بن خزيمة بن مدركة بن الياس بن مضر بن نزار بن معد بن عدنان ( جدّ بزرگوار پيامبر اسلام (صلي الله عليه و آله) است.

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از قريش است.

ابن طاووس روايت كرده است كه عمر بن خطاب هنگام وداع با كعبه گفت: به خدا قسم! نمي دانم با آنچه در خزانه كعبه است چه كنم؟ آيا اين همه سلاح و اموال را به حال خود رها كنم يا آنها را در راه خدا قسمت كنم؟

اميرمؤمنان (عليه السلام) به او فرمودند: از آنها بگذر كه تو صاحب آنها نيستي، صاحب آنها جواني از ما از قريش است كه آنها را در آخرالزمان در راه خدا تقسيم مي كند.[3]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از بني هاشم است.

براي اين مطلب به قسمت اول بحث مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از عرب است رجوع كنيد.

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از فرزندان عبدالمطلب است.

انس بن مالك از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) روايت مي كند كه آن حضرت فرمودند:

در ما هفت تن فرزندان عبدالمطلب، سروران اهل بهشتيم: من، برادرم علي، عمويم حمزه، جعفر، حسن، حسين، مهدي.[4]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از اهل بيت پيامبر (عليه السلام) است.

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) فرمودند: اگر از عمر دنيا به جز يك روز باقي نماند،

خداوند آن روز را به حدّي طولاني مي سازد تا اين كه در آن روز، مردي را كه از اهل بيت من كه هم نام من است برانگيزد، تا زمين را از عدل و داد پر كند، همچنان كه از ظلم و جور پر شده باشد.[5]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از فرزندان پيامبر (صلي الله عليه و آله) است.

رسول خدا (صلي الله عليه و آله) مكرّر فرمودند: مهدي از فرزندان من است، نام او نام من و كنيه اش كنية من، از نظر سيرت و صورت شبيه ترين مردمان به من است.[6]

مهدي از فرزندان اميرمؤمنان علي (عليه السلام) است.

روزي رسول خدا (صلي الله عليه و آله) خطاب به اميرمؤمنان (عليه السلام) فرمودند: اي علي! تو وصيّ من هستي، جنگ با تو، جنگ با من است، سازش با تو، سازش با من است. تو امام و پدر يازده امام هستي كه از هر پليدي پاك و پاكيزه، و از هر خطا و لغزشي مصون و محفوظند. از جمله آنها مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است كه روي زمين را از عدل و داد پر خواهد كرد. پس واي بر دشمنان آنها![7]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از فرزندان فاطمه (عليهاالسلام) است.

امّ سلمه مي گويد: از رسول خدا (صلي الله عليه و آله) شنيدم كه فرمودند: مهدي از عترت من و از فرزندان فاطمه (عليهاالسلام) است.[8]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از فرزندان امام حسين (عليه السلام) است.

پيامبر خدا (صلي الله عليه و آله) خطاب به امام حسين (عليه السلام) فرمودند: اي حسين! نهمين فرزند تو، قائم به حق است. او آشكار كنندة دين و گسترانندة عدل است[9]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از فرزندان امام سجاد امام باقر و امام صادق و امام كاظم (عليهم السلام) است.

در روايت از رسول گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله) آمده است كه: وقتي مدت (امامت) امام حسين (عليه السلام) به سر رسيد، امام به فرزندش علي خواهد بود كه ملقب به زين العابدين است. بعد از او فرزندش محمد است كه ملقب به باقر خواهد بود. بعد از او فرزندش جعفر است، كه صادق خوانده مي شود، بعد از فرزندش موسي كاظم خوانده مي شود بعد از او فرزندش علي كه رضا خوانده مي شود، بعد از او فرزندش محمد، كه تقي و زكي خوانده مي شود، بعد از او فرزندش علي، كه نقي و هادي خوانده مي شود، بعد از او فرزندش حسن كه عسكري خوانده مي شود و بعد از او فرزندش محمد است كه به مهدي قائم و حجت خوانده مي شود[10] ظهور كند زمين را از عدل و داد پر خواهد نمود. همان گونه كه از ظلم و ستم پر شده باشد.

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از فرزندان امام رضا (عليه السلام) است.

امام رضا (عليه السلام) خطاب به دعبل خزاعي شاعر معروف اهل بيت (عليهم السلام) چنين فرمودند: اي دعبل! امام بعد از من، پسرم محمد و بعد از محمد، پسرش علي و بعد از علي، پسرش حسن است و بعد از حسن پسرش حجت قائم است كه در دوران غيبتش چشم به راهش باشند و در زمان ظهورش، اطاعتش نمايند، اگكر از عمر دنيا به جز يك روز باقي نماند خداوند آ روز را به حدي طولاني مي سازد تا او ظاهر شود و زمين را از عدل و داد پر نمايد چنان كه از ظلم و جور پر شده باشد.[11]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از فرزندان امام جواد (عليه السلام) است

امام جواد (عليه السلام) جناب عبدالعظيم حسني فرمودند: اي ابوالقاسم! قائم ما اهل بيت (عليهم السلام)، همان مهدي موعودي است كه همه بايد از او فرمان برداري نمايند. او فرزند سومي من است.[12]

صقر بن ابي دلف مي گويد امام جواد (عليه السلام) به من فرمودند: امام بعد از من پسرم علي است، فرمان او فرمان من و گفتار او گفتار من و اطاعت او اطاعت من است.

آنگاه عرض كردم: اي پسر رسول خدا! امام بعد از علي (عليه السلام) كيست؟ فرمودند: امام بعد از او فرزندش حسن است.

عرض كرد: اي پسر رسول خدا! امام بعد از حسن كيست؟ امام جواد به شدت گريستند و فرمودند: بعد از حسن، پسرش قائم به حق و منتظر امام است.[13]

مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرزند امام حسن عسكري (عليه السلام) است

رسول گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله) فرمودند: خداوند تبارك و تعالي در صلب امام حسن (عسكري عليه السلام) نطفه اي مبارك، ميمون، پاك و پاكيزه قرار داده كه هر مؤمني كه خداوند از او پيمان ولايت اهل بيت (عليهم السلام) گرفته، از او خشنود مي شود و هر كس كه درباره او ترديد داشته و منكر وجودش گردد، از او روي مي گرداندد.

او امامي پارسا، هادي و مهدي است كه مورد پسند درگاه خداوند است. آغاز و انجامش عدالت است، به عدالت حكومت مي كند و به عدالت فرمان مي دهد.[14]

پی نوشت ها:

[1] - بحارالانوار: ج 51، ص 115 غيبت نعماني: ص 221.

[2] - عَقد الدرر: ص 42.

[3] - الملاحم و الفتن: ص 152، باب 157.

[4] - بحارالانوار: ج 51، ص 65 بشارة الاسلام: ص 290.

[5] - بحارالانوار: ج 51، ص 102.

[6] - بحارالانوار، ج 51، ص 71.

[7] - ينابيع المودة: ج 3، ص 109.

[8] - كمال الدين: ج 1، ص 421 بحارالانوار: ج 51، ص 123.

[9] - كمال الدين: ج 1، ص 421 ـ بحارالانوار: ج 51، ص 123.

[10] - ينابيع الموده: ج 3، ص 284 باب 76.

[11] - فرائد السمطين: ج 2، ص 327.

[12] - كمال الدين: ص 377 كفاية الاثر: ص 277.

[13] - كمال الدين: ج 2، ص 378 ـ بجار الانوار: ج 51.

[14] - فرائد السمطين: ج 2، ص 158 ـ بحارالانوار: ج 52، ص 210.

منیع : سبطین