پاسخ: وهب بن جميع مى گويد که از حضرت صادق (عليه السلام) پرسيدم: (اينکه خداوند به شيطان فرمود: (فانک من المنظرين الى يوم الوقت المعلوم)(1) تو تا روز وقت معلوم از مهلت داده شدگانى.

اين وقت معلوم چه زمانى است؟ فرمود: آيا پنداشته اى اين روز، روز قيامت است؟

خداوند تا روز قيام قائم ما، به شيطان مهلت داده است. وقتى خداوند حضرتش را مبعوث مى کند، حضرت به مسجد کوفه مى رود، در آن هنگام شيطان در حالى که با زانوان خود راه مى رود، به آنجا مى آيد ومى گويد: اى واى بر من از امروز! پس حضرت مهدى (عليه السلام) موى پيشانى او را مى گيرد، وگردنش را مى زند، ودر آن هنگام، روز وقت معلوم است که مهلت شيطان به پايان مى رسد).(2)

البته ظاهر منظور از کشتن شيطان، اين است که ريشه هاى فساد وعوامل انحراف وظلم در عصر درخشان حکومت حضرت مهدى (عجل الله فرجه) نابود مى گردد وبه جاى آن، عقل وايمان حکومت مى کند. به تعبير ديگر کشته شدن شيطان همان قطع نفوذ او ومرگ تزوير است.

علیرضا رجالی تهرانی

منابع:

(1) سوره حجر، آيه 38.

(2) تفسير عياشى، ج 2، ص 243.