اهل بيت(عليهم السلام)،به شيعيانى كه براى ظهور شتاب مى كردند، «محاضير» مى گفتند. نادانى و علاقه شان به جنگ و جهاد ، باعث مى شد به هر انقلابى كه به شورش و نبرد فرا مى خواند، بپيوندند ! مفرد اين واژه « محضار » است اما فقط «محضير» استفاده شده  و به اسبى كه زياد ( نه سريع ) بدود ، گفته مى شود . امامان(عليهم السلام)شتابزدگان را «اصحاب المحاضير» ناميده اند ، يعنى كسانى كه مانند اسب مشتاق دويدن هستند .

 امامان كوشش داشتند كه اين جنگاوران عجول را آرام و متعادل كنند ، به همين خاطر برايشان شرح مى دادند كه جريان امام مهدى(عليه السلام) ، برنامه الهى طولانى مدت است ، و آنان مى بايستى كه صبر و شكيبايى به خرج دهند و در امر خدا شتاب نورزند . گاهى به آنان مى گفتند ، زير پرچمى كه امام(عليه السلام)مشروعيت آن را تأييد نكرده ، نبايد بايستند و زمانى هم پيامدها و تبعات زياده روى و شتابزدگى را به آنها گوشزد مى كردند ، همچنين به آنان اطمينان مى دادند كه هر چقدر دشمن به آنها فشار وارد كند ، نمى تواند شيعه را از بين ببرد ، چون خدا ضامن بقا و ماندگارى آنان شده است .

امام صادق(عليه السلام) فرمود : « محاضير » هلاك مى شوند . . . اما مقرّبان درگاه الهى نجات مى يابند ، و دژها پابرجا و استوار مى مانند . در خانه هايتان بمانيد و گرد و خاك شورش به پا نكنيد كه غبارش بر سر و رويتان بنشيند ! اگر دشمنان بخواهند شما را از بين ببرند ، خدا آنان را به بلايى مشغول مى سازد ]و ديگر نمى توانند به شما آسيب برسانند[ مگر آن كه خودتان به آنان دست درازى كنيد ! ( الغيبه نعمانى /203 ) .

در تاريخ الكوفه آمده است كه امير مؤمنان(عليه السلام) خطاب به شهر كوفه فرمود : واى بر تو اى كوفه و خواهرت بصره ! مانند چرم بازار « عكاظى » (زير پاى حوادث) گسترده و لِه مى شويد و پايمال رويدادهاى سخت مى گرديد ، اما با دانشى كه خدا به من داده ، مى دانم هر ستمكارى كه برايتان بدى بخواهد ، خدا او را به بلايى مشغول مى سازد .

نعمانى198 از صالح بن ميثم و يحيى بن سابق آورده است كه ابو جعفر باقر(عليه السلام) فرمود : اصحاب محاضير (شتاب زدگان) هلاك مى شوند ، اما مقربان نجات مى يابند و دژها پابرجا مى مانند . پس از غم و اندوه ، فتحى عجيب است . ( بحار 52/139)

از على بن جعفر(عليه السلام)آمده است  است : مردى خدمت برادرم ( امام موسى بن جعفر ) رسيد و پرسيد : صاحب الامر كيست ؟ فرمود : مردم ( واقفيه ) پس از شهادتم ، دچار فتنه مى شوند و مرا قائم مى دانند ، اما قائم ، چندين سال بعد خواهد آمد . ( اثبات الهداه 3/561 و بحار 48/266 )

بهتر آن است كه خود ، راه خويش را برگزينيد . اگر كسى از طرف ما آمد ، 0و خواست قيام كند) بنگريد كه براى چه هدفى قيام مى كنيد ! قيام « زيد بن على » را بهانه نكنيد . او دانشمند و درستكار بود و حكومت را براى خود نمى خواست ، بلكه هدفش كسب رضايت آل محمد(صلى الله عليه وآله) بود . اگر پيروز مى شد ، به هدفش عمل مى كرد . بر ضد حاكمان قيام كرد تا آنان را شكست بدهد. اگر امروز كسى به نام ما قيام كند، چه هدفى دارد؟ رضايت آل محمد ؟! شما را شاهد مى گيريم كه ما راضى به اين كار نيستيم ! چون مدعيان، امروز كه تنهايند ، نافرمانى ما را مى كنند ، چه رسد به روزى كه پرچمداران و افراد زيادى زير بيرق داشته باشند ، از ما حرف شنوى نخواهد داشت ، مگر انقلابيونى كه بنى فاطمه با آنان باشند . به خدا امام شما فقط كسى است كه بنى فاطمه پيرامونش باشند ! علل الشرائع /577 ، بحار 46/178 و 52/301 ، كافى 8/264 به روايت سرير از امام صادق(عليه السلام) .

منبع: قبیله منتظر