از جمله دلائلی که بیان گر امامت امام علی (علیه السلام) می باشد، علم ایشان است.

امام باید از نظر دانش از دیگر افراد اعلم باشد.

با توجه به این مطلب، وقتی به مخالفین امامت علی (علیه السلام) گفته می شود، ایشان به حوادث تا روز قیامت آگاهی داشت، فوراً انسان را مشرک می کنند، ولی غافل از این که این مطلب در کتب خودشان با سند صحیح وارد شده است.

در این نوشتار به بررسی حدیثی صحیح السندی با توجه به این موضوع می پردازیم.

عبد الرزاق صنعانی، استاد محمد بن اسماعیل بخاری در تفسیر خود می نویسد:

«عن معمر عن وهب بن عبد الله عن أبی الطفیل قال شهدت علیا و هو یخطب و هو یقول سلونی فوالله لا تسألونی عن شیء یكون إلی یوم القیامة إلا حدثتكم به و سلونی عن كتاب الله فوالله ما من آیة إلا وأنا أعلم بلیل نزلت أم بنهار أم فی سهل أم فی جبل.[۱]

از أبوطفیل نقل شده است كه شاهد بودم كه علی علیه السلام خطبه می خواند و می فرمود:

از من بپرسید، به خدا سوگند! از هر چه كه تا روز قیامت به وجود می آید و اتفاق می افتد، سؤال نمی كنید؛ مگر این كه تمام آن ها را پاسخ می گویم.

از كتاب خدا بپرسید؛ به خدا سوگند! هیچ آیه ای نازل نشده است؛ مگر اینكه از همه شما داناترم كه شب نازل شده است یا روز، در صحرا نازل شده است یا در كوه.»

اما بررسی راویان این حدیث:

- معمر بن راشد و عامر بن واثلة، هر دو از راویان صحیح مسلم هستند و لذا به بررسی نیاز ندارند.

- وهب بن عبدالله. ابن حجر این شخص را ثقه می داند.[۲]

همین روایت با همین مضمون از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) نیز نقل شده است، احمد بن حنبل در مسند خود می نویسد:

«حدثنا عبد اللَّهِ حدثنی أبی ثنا بن أبی عدی عن حُمَیْدٍ عن أَنَسٍ قال قال رسول اللَّهِ صلی الله علیه وسلم لاَ تسألونی عن شیء إلی یَوْمِ الْقِیَامَةِ الا حَدَّثْتُكُمْ.[۳]

از أنس نقل شده است كه رسول خدا فرمود:

از هر چه كه تا روز قیامت به وجود می آید و اتفاق می افتد، سؤال نمی كنید؛ مگر این كه تمام آن ها را پاسخ می گویم.»

این روایت نیز از نظر سندی هیچ اشكالی ندارد و تمام راویان آن از روات بخاری و مسلم هستند.

مطلب دیگری که در پایان لازم است گفته شود طبق این حدیث، امام علی(علیه السلام) به احوال انسان های امروز هم به اذن و قدرت خدا علم و آگاهی دارد.

و اعتقاد به این موضوع هم موجب شرک نمی شود، چرا که به اعتقاد شیعه ائمه با اذن و قدرت خدا در امورات دنیا تصرفاتی انجام می دهند.

پی نوشت:

[۱]. الصنعانی، تفسیر القرآن، ج ۳، ص ۲۴۱، تحقیق: د. مصطفی مسلم محمد، ناشر: مكتبة الرشد، الریاض، الطبعة الأولی، ۱۴۱۰هـ.

[۲]. ابن حجر عسقلانی، تقریب التهذیب ج ۱، ص ۵۸۵، دار النشر: دار الرشید، سوریا، ۱۴۰۶ - ۱۹۸۶، الطبعة: الأولى، تحقیق: محمد عوامة.

[۳]. أحمد بن حنبل، مسند أحمد بن حنبل، ج ۳، ص ۱۰۷، ح ۱۲۰۶۳، ناشر: مؤسسة قرطبة، مصر.