عشق به اهل بیت علیهم السلام زمینه ساز عشق به خداوند است و دوست داشتن اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) مهر ورزیدن به ارزش های والای الهی می‌باشد.
عشق به اهل بیت علیهم السلام زمینه ساز عشق به خداوند است و دوست داشتن اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و آله) مهر ورزیدن به ارزش های والای الهی می باشد.
رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال و زحمات یک مسلمان در گرو محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام می باشد.
از جمله آیاتی که محبت اهل بیت را بیان می کند، آیه مودت است.در قرآن می خوانیم که:
«ِقُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى [شوری/۲۳]
بگو من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى كنم جز دوست داشتن نزديكانم (اهل بيتم)».
بهترین راه برای این که مشخص شود معنای «قربی» چیست رجوع به روایات صحیح درباره شمول معنای این کلمه است.
در روایات فریقین با سندهای متعددی آمده است که:
«هنگامى كه این آیه نازل شد اصحاب عرض كردند اى رسول خدا!
خويشاوندان تو كه مودت آنها بر ما واجب است كيانند؟
فرمود:
على و فاطمه و دو فرزند آن دو، اين سخن را سه بار تكرار فرمود».[۱]
نکاتی که باید درباره سند این حدیث به آن توجه کرد:
نکته اول:
«ابن تیمیه وچند تن از علمای اهل سنت درباره حدیثی که به طرق متعدد نقل شده باشد، می گویند:
«اگر روايات متعدد و زیاد شد، همديگر را تقويت می کنند و روايت صحيح می شود گرچه ناقلين همگی فجار و فساق باشند.»[۲]
با وجود این فتوا از ابن تیمیه و علمای اهل سنت، این روایت در کتب متعدد اهل سنت با اسناد مختلف نقل شده است و همین امر در صحت این روایت کافی است.
نکته دوم:
ترمذی نیز به نقل این روایت پرداخته و می نویسد:
«بندار، از محمّد بن جعفر، از شعبه، از عبدالملک بن میسره این گونه نقل می کند:
«طاووس شنید که شخصی از ابن عباس درباره آیه مودّت پرسید.
سعید بن جبیر درجواب گفت:
«منظوراز قربی، آل محمّد علیهم السلام هستند».
ترمذی در ذیل این حدیث می نویسد:
«این حدیث حسن و صحیح است».[۳]
با این نوشتار ثابت شد کسانی که می گویند صحابه و همسران پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) جزء "قربی" محسوب می شوند، حرفی غیر منطقی و بر خلاف روایات
صحیح زده اند.
نتیجه:
آیه مودت طبق روایات صحیح شامل على و فاطمه و دو فرزند آن دو (سلام الله علیهم) می باشد.
پی نوشت:
[۱]. فخر رازی، مفاتيح الغيب، ج ۲۷، ص ۵۹۵، ناشر: دار احياء التراث العربي، مكان چاپ: بيروت، سال چاپ: ۱۴۲۰ ه.ق
بیضاوی، أنوار التنزيل و أسرار التأويل، ج۵، ص: ۸۰، ناشر: دار احياء التراث العربى، بيروت، تحقيق: محمد عبد الرحمن المرعشلی
سیوطی، الدر المنثور فى تفسير المأثور، ج۶، ص: ۷ ،ناشر: كتابخانه آية الله مرعشى نجفى، قم، ۱۴۰۴ ه.ق
[۲]. ابن تیمیه، كتب ورسائل وفتاوى شيخ الإسلام، ج ۱۸ ص ۲۶. دار النشر، مكتبة ابن تيمية ، الطبعة الثانية، تحقيق عبدالرحمن بن محمد بن قاسم العاصمي النجدي
بدر الدين محمود بن أحمد العيني، عمدة القاري شرح صحيح البخاري، ج ۲۵ ص ۱۵۹. دار النشر: دار إحياء التراث العربي، بيروت
[۳]. ترمذی، سنن الترمذي ج ۵ ص ۱۴۳، دار النشر : دار إحياء التراث العربي، بيروت ، تحقيق : أحمد محمد شاكر وآخرون