از جمله فضائل منحصر بفرد مولا علی (علیه السلام)، ماجرای حدیث رایت(پرچم) است.
از جمله فضائل منحصر بفرد مولا علی (علیه السلام)، ماجرای حدیث رایت(پرچم) است.
بعد از آنکه ابوبکر و عمر در جنگ خیبر کاری از پیش نبردند، پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود که:
«لاعطین الرایة غدا رجلا یحب الله و رسوله و یحبه الله و رسوله یفتح الله علی یدیه لیس بفرار.[۱]
همانا فردا این پرچم را به مردی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش هم او را دوست دارند.
خدا خیبر را به دست او میگشاید.
او هرگز نمیگریزد.»
و فردای آن روز، این علی بن ابی طالب بود(علیه السلام) که پرچم به او داده شد و مصداق کلام پیامبر(صلی الله علیه و آله) قرار گرفت.
اما آیا چنانچه وهابیت به تبع ابن حزم میگویند درست است که :
«وَهَذِه صفة وَاجِبَة لكل مُؤمن وفاضل.[۲]
و این صفتی واجب برای هر مومن و فاضلی است.»
و یا اینکه این ماجرا فضیلتی خاص برای مولا علی (علیه السلام) است؟
جواب فوق العاده واضح است، چراکه اگر این صفت، فضیلت خاصی نبود، بیان آن توسط رسول خدا (صلّی الله علیه و آله) و اهتمام صحابه به اینکه مصداق این حدیث گردند، لغو بوده است.
طبق احادیث متعدد اهل سنت، صحابه آن شب را در حالی به صبح آوردند که آرزو داشتند که فردا به آن منزلت بزرگ نائل گردند.
بخاری مینویسد:
« فَبَاتَ النَّاسُ لَیْلَتَهُمْ أَیُّهُمْ یُعْطَى، فَغَدَوْا كُلُّهُمْ یَرْجُوهُ.[۳]
پس مردم آن شب را در فکر اینکه پرچم به چه کسی داده خواهد شد، خوابیدند و صبحگاهان همگی آرزوی آن را داشتند.»
مسلم نیز در صحیح خود از عمر بن الخطاب نقل میکند که:
« ما أحببت الإمارة إلا یومئذ.[۴]
امارت و رهبری را دوست نداشتم مگر در آن روز!»
همچنین وقتی معاویه سعد را مجبور به دشنام و لعن به علی (علیه السلام) میکند و او امتناع مینماید، معاویه علت را جویا میشود.
سعد در پاسخ میگوید، علت امتناع من سه چیز است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به علی گفته است و اگر یکی از آن سه، برای من بود، آن را بیشتر از شتران سرخ مو، دوست میداشتم.
و بعد حدیث منزلت، حدیث مباهله و حدیث رایت را بیان میکند که:
«وَسَمِعْتُهُ یَقُولُ یَوْمَ خَیْبَرَ:
لأُعْطِیَنَّ الرَّایَةَ رَجُلاً یُحِبُّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیُحِبُّهُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ .
قَالَ فَتَطَاوَلْنَا لَهَا فَقَالَ: ادْعُوا لِى عَلِیًّا.
فَأُتِىَ بِهِ أَرْمَدَ فَبَصَقَ فِى عَیْنِهِ وَدَفَعَ الرَّایَةَ إِلَیْهِ فَفَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِ.[۵]
و شنیدم که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) روز خیبر فرمود:
پرچم را به دست مردی خواهم داد که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسولش نیز او را دوست دارند.
بنابراین همه آرزوی آن را داشتیم تا اینکه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود:
علی (علیه السلام) را صدا بزنید.
پس علی (علیه السلام) را در حالیکه چشم درد داشت آوردند.
پس آب دهان مبارشک را به چشم او زد و پرچم را به دستش داد.
پس خداوند به دست او فتح و پیروزی مقرر فرمود.
بنابراین حدیث رایت فضیلتی خاص برای علی (علیه السلام) و سند حقانیت و محبوبت او نزد خدا و رسول اوست.
پی نوشت:
[۱]. ابن هشام، السیرة النبویة: ج۳، ص۷۹۷، القاهرة: مكتبة محمد علی صبیح وأولاده.
[۲]. ابن حزم الأندلسی، الفصل فی الملل والأهواء والنحل: ج۴، ص۱۱۶، القاهرة: مكتبة الخانجی.
[۳]. بخاری، صحیح بخاری: ج۴، ص۶۰، المحقق: محمد زهیر بن ناصر الناصر، دار طوق النجاة.
[۴]. مسلم النیسابوری، صحیح مسلم: ج ٧ ص ۱۲۱ ح ٦١١۶ ، بیروت: دار الفكر.
[۵]. مسلم النیسابوری، صحیح مسلم: ج ٧ ص ١٢٠ ح ٦١١٤ ، بیروت: دار الفكر.