غدیر از نفس رحمت بهار چکید

 گرفت دست قدر ، رایت شفق بر دوش

زمین به حکم قضا آب زندگى نوشید

 بر آسمان سعادت ز مشرق هستى

سپیده داد نوید تولد خورشید

 به باغ ، بلبل شوریده رفت بر منبر

چو از نسیم صبا بوى عشق یار شنید

ز خویش رفته ، نواخوان عشق بود و سرود

به بانک زیر و بم ، اسرار خطبه توحید

فتاد غلغله در باغ و شورشى انگیخت

که خیل غنچه شکفت و به روى او خندید

هوا ز عطر گلاب محمدى مشحون

زمین به عترت و آل رسول بست امید

رسول ، سدره‏ نشین شد ، على به صدر نشست

پى تکامل دینش خداى کعبه گزید

گرفت پرچم اسلام را على در دست

از این گزیده زمین و زمان به خود بالید

به یمن فیض ولایت شراب خم الست

به عشق آل على از غدیر خم جوشید