امامان معصوم چگونه غدیر را تبلیغ می کردند؟

امامان معصوم (علیه السلام) پس از رسول خدا(صلی الله علیه وآله) همواره در بحث و مناظرات سیاسی، عقیدتی خود مردم را به یاد غدیر می انداختند و می فرمودند اگر اعتراف دارید که روز غدیری وجود دارد، و بیعت با ولایت در آن روز تحقق یافت، پس چرا حکومت غیر ما را پذیرفته اید؟

پس از حضرت زهرا (سلام الله علیها) کسی که روش مناظره با حدیث غدیر را از نظر کاربردی مطرح فرمود علی (علیه السلام) است.

در بسیاری از مواقع حساس، و در روز شوری و تا «سال 23 هجری» که امام فرمود:

فانشد کم باالله هل فیکم احد قال رسول الله (صلی الله علیه وآله) من کنت مولاه فعلی مولاه، الهم وال من والاه، و عاد من عاداه وانصر من نصره، لیبلغ الشاهد الغایب غیری؟

یان شما غیر از من کسی هست که پیامبر (صلی الله علیه وآله) درباره او فرمود باشد؟

«هر کس را که من مولی او هستم، علی مولی اوست، خدایا دوست دار دوستان او را، دشمن دار دشمنان او را، یاری کن یاری کنندگان او را، پس باید حاضران به غائبان خبر دهند)) همه گفتند:

نه غیر از تو کسی نیست (قالواللهم لا) [1] .

و پس از حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) حضرت امام مجتبی (علیه السلام) و عمار یاسر و عبدالله بن جعفر و قیس بن سعد با یاد حماسه غدیر با دشمنان ولایت علی (علیه السلام) بحث و مناظره کردند.

از حدیث غدیر را دیگران از حضرت زهرا (سلام الله علیها) یاد گرفتند، که آغازگر این راه بود، و با دشمنان ولایت بر اساس حماسه غدیر بحث و مناظره می کرد که یکی از آنها اصبغ نباته است.

اصبغ یکی از رجال بنام و از یاران حضرت علی (علیه السلام) است که برای مذاکره با معاویه به شام فرستاده شد.

معاویه وارد شدم دیدم عمروبن عاص و جمعی از سران بنی امیه در اطراف معاویه حلقه زدند، و ابوالدرداء در پیش روی او قرار دارند.

تا چشم او به من افتاد، گفت:

عثمان مظلوم کشته شد و چرا علی (علیه السلام) قاتلان عثمان را به من تحویل نمی دهد؟

در جواب معاویه گفتم:

ای معاویه، ما و هم می دانی که دروغ می گویی، تو عثمان را بهانه قرار دادی که به حکومت دست یابی.

بعد به ابوهریره گفتم:

تو را به خدائی که می پرستی سوگند می دهم در روز غدیر خم کجا بودی؟

ابوهریره گفت:

در میان جمعیت بودم.

پرسیدم، رسول خدا در آن روز درباره علی (علیه السلام) چه فرمود؟

ابوهریره گفت شنیدم که رسول خدا فرمود:

من کنت مولاه فعلی مولاه اللهم و ال من والاه و عادمن عاداه و انصر من نصره و خذله.

گفتم ای ابوهریره! تو که این سخنان را با گوش خود از پیامبر شنیدی پس چرا علی (علیه السلام) را دشمن می داری؟

ابوهریره فقط گفت:

انالله و انا الیه راجعون.

چون معاویه دید که روش مناظره من در حاضران مجلس تاءثیر کرد فریاد زد و با سخنان بی مورد مرا ساکت کرد.[2] .

حماسه غدیر آنقدر والاست که دشمنان امام نیز در بحث و مناظره خود از حدیث غدیر یاد می کردند مانند:

عمروعاص که برای غلبه بر معاویه عمربن عبدالعزیز برای پیروزی بر مخالفان و ماءموران برای پاسخ دادن به علماء فرق سلامی، را می توان نام برد.

پی نوشتها :

[1] الغدیر ج 1 ص 159 و مناقب خوارزمی حنفی ص 217.

[2] پیکار صفین ص 123 و فتوح البلدان ص 478.