غدیر خم در خطبه امام مجتبی

حسن بن‏ علی(علیه السلام) در برابر طاغوت شام و مردم کوفه خطبه‏ای خوانده، مردم را به بالاترین نعمت از دست رفته، که حاکمیت اهل بیت(علیه السلام) بود، توجه داد.

شایستگی و لیاقت‏ خویش و مشروعیت ‏خلافتش را متذکر شد و داستان روز بیاد ماندنی غدیر را چنین بازگو کرد:

«وقد سمعت هذه الامة جدی - صلی الله علیه و آله - یقول: ما ولت امة امرها رجلا و فیهم من هو اعلم منه الا لم یزل یذهب امرهم سفالا حتی یرجعوا الی ما ترکوه و سمعوه - صلی الله علیه و آله - یقول لابی: انت منی بمنزلة هارون من موسی الا انه لا نبی بعدی.

و قد راوه و سمعوه(صلی الله علیه وآله) حین اخذ بید ابی بغدیر و قال لهم:

من کنت مولاه فعلی مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاده ثم امرهم ان یبلغ الشاهد منهم الغائب ثم قال... [1] .»

مردم سخن جدم پیامبر(صلی الله علیه وآله) را به یاد دارند که می‏فرمود:

هر گاه مردم کسی را به رهبری خویش برگزینند در حالی که لایقتر و آگاهتر از آن فرد وجود داشته باشد، برای خویش تیره ‏بختی خریده ‏اند مگر اینکه دوباره بدانچه رها کردند و به فراموشی سپردند بازگردند و آنچه را که از پیامبرشان در باره پدرم شنیده‏ اند دنبال کنند، رسول خدا می‏فرمود:

ای علی تو بعد از من مانند هارون پس از موسی هستی، او جانشین برادرش موسی بوده تو نیز جانشین و خلیفه منی; تنها تفاوت [میان آنها و ما] این است که بعد من پیامبری و نبوت نخواهد بود.

امام مجتبی(علیه السلام) سپس فرمود:

این مردم پیامبر خود را دیدند و سخنانش را در «غدیر خم‏» شنیدند.

در آن روز جدم رسول خدا(صلی الله علیه وآله) دست پدرم(علیه السلام) را گرفت و در برابر آنان گفت:

هر کس من مولا و سرپرست او هستم علی مولای او خواهد بود.

خدایا، دوست‏بدار هر کس او را دوست دارد و دشمن بدار هر کس او را دشمن دارد... سپس جدم پیامبر(صلی الله علیه وآله) دستور اکید داد که، حاضران مطالب غدیر را به غایبان برسانند.

پی نوشتها :

[1] ینابیع المودة، قندوزی حنفی، ج‏3، ص‏153; بحارالانوار، ج 10، ح 5، ص 144 - 138.